DIAGNOZA I TERAPIA JĄKANIA U DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM I WCZESNOSZKOLNYM.
Jąkanie definiuje się jako wielopłaszczyznowe i złożone zaburzenie płynności mowy, które pojawia się najczęściej w dzieciństwie, w wieku przedszkolnym 1 . Około 5% dzieci mówi niepłynnie, a u 1% osób jąkanie utrwala się i trwa do wieku dorosłego 2 . Jako przypadłość o złożonym charakterze opisywana, diagnozowana i poddawana terapii powinna być holistycznie, z uwzględnieniem między innymi wymiaru logopedycznego, lingwistycznego, psychologicznego i społecznego, w tym środowiskowego. »
UWARUNKOWANIA DIAGNOZY GIEŁKOTU W WIEKU ROZWOJOWYM
Giełkot jest fenomenem językowo-komunikacyjnym, ujmowanym jako odmienny sposób mówienia, (neuro)różnorodność lub zaburzenie mowy – wciąż niełatwe do jednoznacznego rozpoznania oraz do terapii. Zintensyfikowane od momentu powstania Międzynarodowego Stowarzyszenia Giełkotu (International Cluttering Association – ICA) badania nad giełkotem wciąż przynoszą nowe dane i kolejne ważne wskazania dla praktyki 34 . »
WYBRANE METODY TERAPII JĄKANIA U DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM
Logopedyczna terapia jąkania w wypadku małego dziecka wspiera naturalne procesy remisji, lecz nie może zapewnić każdemu całkowitego ustąpienia objawów. W procesie diagnozy możliwe jest natomiast ustalenie czynników rokujących pozytywnie oraz negatywnie, warunkujących remisję. Im wyższy jest poziom zaniepokojenia dziecka i/lub rodziców oraz im liczniejsze są pozostałe czynniki ryzyka utrwalenia się jąkania, tym silniejsze są wskazania do podjęcia terapii. Należy ją podjąć także wówczas, gdy dziecko nie zdradza objawów zaniepokojenia jąkaniem, ale poziom zaniepokojenia rodziców jest wysoki. »
Kategorie
Aktualny numer Pokaż listę wydań »
