TYFLOLOGOPEDIA. ROZWÓJ ORAZ ZABURZENIA MOWY I JĘZYKA U OSÓB Z USZKODZENIEM NARZĄDU WZROKU.

Tyflologopedia (gr. Typhlos – ślepy ) 1 to wciąż słabo rozpowszechniona na całym świecie subdyscyplina logopedii, zajmująca się rozwojem mowy, języka oraz komunikacji osób z uszkodzeniami narządu wzroku. W kręgu jej zainteresowań znajduje się diagnoza i terapia osób w każdym wieku, które mają dysfunkcję wzroku (wrodzoną lub nabytą) 2 . Wzrok to jeden z telereceptorów, czyli zmysłów działających na odległość. Dzięki niemu człowiek otrzymuje przeszło 80% informacji o otaczającym go świecie. Z tego też powodu zaburzeń w obrębie tego zmysłu obawia się większość społeczeństwa. Niewielu jednak wie, że według danych GUS (2019) 3 w Polsce żyją około 4 miliony osób borykających się z różnego rodzaju deficytami w obrębie funkcjonowania narządu wzroku. W grupie tej znajdują się osoby w każdym wieku, a czas pojawienia się ograniczeń sprawności wzrokowej także jest zróżnicowany.