Blog

Czym są pararotacyzm, mogirotacyzm i rotacyzm właściwy?

Rotacyzm to wada wymowy zaliczana do dyslalii – nieprawidłowa wymowa głoski [r]. Pozanormatywne wybrzmiewanie [r] może występować w trzech formach: mogirotacyzmu, pararotacyzmu lub rotacyzmu właściwego, określanego również reraniem właściwym. Z artykułu dowiesz się: Czym jest reranie? Jakie są rodzaje rotacyzmu (rerania)? Jak rozwija się wymowa głoski [r]? Jakie typy mogirotacyzmu wyróżnia się najczęściej?

Współpraca logopedy z okulistą

Większość logopedów w praktyce zawodowej spotka się z dylematem dotyczącym sprawności narządu wzroku pacjenta. Czasami jego zachowanie nie będzie budziło wątpliwości – terapeuta bez wahania uzna za stosowne zasugerowanie konsultacji z okulistą. Niekiedy jednak (szczególnie podczas diagnozy) obserwowane specyficzne zachowania postawią logopedę przed zagwozdką – pacjent wie, ale nie umie nazwać, czy może wie, ale nie widzi? Z artykułu dowiesz się: W jakich sytuacjach logopeda może zaobserwować trudności wzrokowe swoich pacjentów podczas zajęć logopedycznych? O jakie zachowania dziecka warto zapytać w razie podejrzenia pogorszenia widzenia pacjenta? Jakie zachowania pacjenta mogą wskazywać na konieczność odbycia przez niego konsultacji okulistycznej? Na czym powinna polegać współpraca logopedy z okulistą? Czy każdy okulista jest specjalistą w leczeniu dzieci? Jakie schorzenia okulistyczne wymagają zachowania szczególnej ostrożności w trakcie terapii logopedycznej?

Współpraca logopedy z terapeutą integracji sensorycznej

Logopedia jest nauką interdyscyplinarną, co oznacza, że korzysta z wiedzy zaczerpniętej z innych nauk, takich jak np.: językoznawstwo, psychologia, ortodoncja, audiologia, laryngologia, foniatria, neurologia, chirurgia szczękowo-twarzowa, a także integracja sensoryczna. Z artykułu dowiesz się: W jaki sposób zaburzenia integracji sensorycznej mogą wpływać na kształtowanie się językowego rozwoju dziecka? Jakie działania terapeutyczne, m.in. mające na celu integrację zmysłów, może podejmować logopeda? W jakich sytuacjach warto zalecić konsultację z terapeutą SI? Na czym powinna polegać współpraca logopedy z terapeutą integracji sensorycznej?

Ocena funkcjonowania językowego dziecka z autyzmem – jak i co obserwować, by odpowiednio pomóc?

Warto dowiedzieć się, w jaki sposób obserwować dziecko z autyzmem, by uzyskać najistotniejsze z perspektywy logopedy informacje na temat sposobu jego funkcjonowania, niezbędne do opracowania skutecznego planu terapii. Skuteczność podjętej terapii logopedycznej w znacznej mierze zależy od planu, według którego jest realizowana – ten zaś nie może zostać właściwie sformułowany bez odpowiednio wnikliwej i rzetelnej analizy wszelkich dostępnych informacji na temat sposobu funkcjonowania i komunikowania się dziecka. Z artykułu dowiesz się: Jak zaplanować przebieg obserwacji diagnostycznej dziecka z zaburzeniem rozwoju mowy i podejrzeniem autyzmu? Na jakie kluczowe elementy mowy i komunikacji zwrócić szczególną uwagę podczas obserwacji? Które cechy zaburzenia mowy obserwuje się u większości dzieci z zaburzeniem ze spektrum autyzmu?

Mowa osób z zespołem Downa

Osoby z zespołem Downa niekiedy już od pierwszych chwil życia wymagają wsparcie terapeutycznego logopedy. Wady anatomiczne, obniżone napięcie mięśniowe i niepełnosprawność intelektualna typowe do omawianego zaburzenia skutkują istotnymi zaburzeniami w rozwoju mowy.  Z artykułu dowiesz się: Jakiego rodzaju zaburzenia mowy obserwuje się na częściej u pacjentów z dodatkowym chromosomem? Jakie są priorytety w pracy logopedycznej z większością dzieci z zespołem Downa? Jakie zaburzenia i opóźnienia rozwoju mowy są zauważalne już w pierwszym roku dziecka z omawianym zespołem genetycznym? Jak niepełnosprawność intelektualna wpływa na rozwój poznawczy, komunikacji werbalnej i rozwój psychofizyczny osoby z trisomią 21. chromosomu? Jakie wady anatomiczne twarzoczaszki mogą wystąpić u dzieci z zespołem Downa i w jaki sposób wpływają one na komunikacyjny rozwój dziecka? W jaki sposób określać cele w terapii dzieci z zespołem Downa?

Zastosowanie metody Dobrego Startu Marty Bogdanowicz w logopedii

Metoda Dobrego Startu zaliczana jest do metod wzrokowo-słuchowo-motorycznych. Kluczową rolę odgrywają tu trzy elementy: wzrok (wzory graficzne), słuch (piosenka) i motoryka (odtwarzanie wzorów). Jej główny celem jest jednoczesne usprawnianie analizatorów: wzrokowego, słuchowego, kinestetyczno-ruchowego, a także rozwijanie lateralizacji, orientacji w schemacie ciała oraz przestrzeni. Niezwykle ważną rolę w tej metodzie odgrywa muzyka. Połączenie elementów śpiewu, ruchu, muzyki oraz plastyki aktywizuje cały układ nerwowy. Zrytmizowany zestaw ćwiczeń ma uspokajać uczestnika zajęć oraz wpływać pozytywnie na sferę emocjonalną.  Z artykułu dowiesz się: Jakie są założenia metody Dobrego Startu? Do jakiej grupy dzieci adresowana jest metoda Dobrego Startu? Jakie korzyści przynosi stosowanie metody Marty Bogdanowicz? Kto może stosować w praktyce zawodowej tę metodę? Jakie MDS może znajdować zastosowanie w logopedii?

Zaburzenie percepcji słuchowej a zaburzenia ze spektrum autyzmu

Chyba każdy terapeuta czynnie pracujący z małymi dziećmi zwrócił uwagę na fakt, że od dłuższego czasu obserwuje się niemalże stały wzrost liczby pacjentów, u których w diagnozie są słowa „spektrum autyzmu”. Pod tym określeniem kryje się wiele różnorakich zachowań i trudności. Wiele miejsca i energii poświęca się na badania dotyczące tej grupy osób. Warto wiedzieć, że od niedawna pojawiają się koncepcje głoszące, iż problemy z percepcją sensoryczną są główną przyczyną całego bogactwa cech charakterystycznych dla autyzmu. Percepcja sensoryczna to temat nie tylko bardzo ciekawy, lecz także szeroki. Treść niniejszego artykułu skupia się jedynie wokół percepcji słuchowej. Z artykułu dowiesz się: Jaki wpływ na jakość rozwoju komunikacji mają charakterystyczne dla autyzmu zaburzenia przetwarzania słuchowego? Jakie deficyty, oprócz nadwrażliwości czy zaburzenia uwagi słuchowej, towarzyszą najczęściej dzieciom z zaburzeniem ze spektrum autyzmu? Jakie są konsekwencje zaburzeń wyższych funkcji słuchowych?

Zespół Pradera-Williego - opieka logopedyczna nad pacjentem

Zespół Pradera-Williego (PWS) jest bardzo rzadką chorobą genetyczną. Częstość występowania szacuje się na 1 na 20 000 żywych urodzeń. W Polsce rodzi się więc co roku kilkanaścioro dzieci, którym przyjdzie walczyć z wiecznym brakiem uczucia sytości. Zespół Pradera-Williego jest zespołem genetycznym, wynikającym z poważnych zmian w układzie genów znajdujących się na chromosomie 15 [1]. Kluczowymi objawami zespołu są niskorosłość (niedobór hormonu wzrostu), niepełne dojrzewanie płciowe, a także brak uczucia sytości, co powoduje, że chorzy mogą jeść bez końca. W przypadku braku kontroli z zewnątrz może to prowadzić do otyłości. Z artykułu dowiesz się: Czym jest zespół Pradera-Williego? Jakie są osiowe objawy tego syndromu? Jakie problemy logopedyczne pojawiają się w grupie pacjentów z zespołem Pradera-Williego? Jakiej pomocy osobom z zespołem Pradera-Williego powinien udzielać logopeda? Jakie są rokowania terapii dzieci z PWS?

Tyflologopedia, czyli rola logopedy w pracy z osobami z dysfunkcją narządu wzroku

Wzrok to jeden z telereceptorów (zmysłów działających na odległość), dzięki któremu człowiek otrzymuje przeszło 80% informacji o otaczającym go świecie. Z tego też powodu zaburzeń w obrębie omawianego zmysłu obawia się większość społeczeństwa. Niewielu jednak wie, że według danych GUS w Polsce żyją około 4 miliony osób borykających się z różnego rodzaju deficytami w obrębie funkcjonowania narządu wzroku. W grupie tej znajdują się osoby w każdym wieku, a czas pojawienia się ograniczeń sprawności wzrokowej także jest zróżnicowany. Subdyscyplina logopedii specjalizująca się w terapii logopedycznej osób z niepełnosprawnością wzroku to tyflologopedia. Z artykułu dowiesz się: Czym jest tyflologopedia? Kogo nazywamy osobą niewidomą, a kogo osobą słabowidzącą? Czym są wada wzroku, dysfunkcja wzroku, niepełnosprawność wzroku? Czym charakteryzuje się niepełnosprawność wzroku u dzieci? Z czego wynikają i jaki są najczęstsze zaburzenia widzenia w wieku senioralnym? Na co powinien zwrócić uwagę logopeda pracujący z osobą z uszkodzonym narządem wzroku?

Rodzaje rotacyzmu

Głoska [r] pojawia się w rozwoju mowy najczęściej w 5.–6. roku życia dziecka. Często uznawana jest przez logopedów za jedną z trudniejszych, jeśli nie najtrudniejszą do wywołania. Niekiedy jednak już pierwsza próba uzyskania tego dźwięku mowy kończy się powodzeniem. Jest to zależne między innymi od sprawności aparatu artykulacyjnego i dopasowania metody wywoływania do potrzeb i możliwości pacjenta. Z artykułu dowiesz się: Jakie są możliwe wadliwe formy realizacji głoski [r]? Jakie rodzaje rotacyzmu (reranie) właściwego wyróżniają różni badacze? Czym są reranie trwałe i nietrwałe? Jakie jest możliwa nieprawidłowa wymowa głoski [r]?