Artykuły Zapraszamy do lektury ciekawych treści na blogu stworzonym z myślą o logopedach. Znajdziesz tu między innymi artykuły merytoryczne, materiały przygotowane w nawiązaniu do aktualnych dni z kalendarza świąt nietypowych, ciekawostki logopedyczne oraz zagadki „Fakt czy mit?”.

Metody badania mózgu w procesie diagnozowania logopedycznego

Mózg człowieka jest skomplikowaną, heterogeniczną strukturą, złożoną z wyspecjalizowanych tkanek i podstruktur. Mózg waży jedynie ok. 1300 g, a zużywa aż 20% tlenu dostarczanego do organizmu. Każdy obszar mózgu posiada nieco inną budowę i swoiste zadania. Części te w całości tworzą jedną, w pełni zintegrowaną strukturę sterującą całym organizmem. Neuroradiologiczne badania obrazowe należą do podstawowych metod diagnostycznych w przypadku schorzeń w zakresie centralnego układu nerwowego (CUN). Od czasu wprowadzenia tomografii komputerowej, czyli od lat 70. XX wieku, możemy badać mózg w sposób nieinwazyjny. Lecz dopiero wprowadzenie rezonansu magnetycznego, jego technik (MRS, DWI, TDI, PWI, SWI, fMR), dało badaczom ogrom możliwości badań morfologicznych oraz czynnościowych tego narządu. Dzięki spektroskopii MR (MRS) możemy przypatrzeć się wnętrzu mózgu. Badanie to daje możliwość analizy przemian metabolicznych, jakie tam zachodzą. Funkcjonalny Rezonans Magnetyczny (fMRI) pokazuje te obszary mózgu, które są aktywne w czasie wykonywania różnych czynności. Angiografia służy do odkrywania struktur krwionośnych.

Czym jest empatia? O empatii w autyzmie

W wynikach badań (S. Baron-Cohen i in.) wykazano, iż dzieci z zaburzeniem ze spektrum autyzmu nie przejawiają trudności z odczytywaniem i rozumieniem przeżywanych przez innych tzw. prostych stanów emocjonalnych: radości, smutku, złości czy strachu. Problematyczne natomiast okazało się rozpoznawanie tzw. emocji kognitywnych: zaskoczenia, zakłopotania, zaciekawienia, zdziwienia, rozczarowania, zazdrości, wstydu czy znudzenia. Zrozumienie tych stanów wymaga wyobrażenia sobie, co przeżywa obserwowana osoba, tego co dzieje się w jej umyśle – wymaga empatii.

Logorytmika jako metoda profilaktyczna i terapeutyczna w praktyce logopedy

Logorytmika to holistyczne, czyli całościowe podejście do rozwoju duszy i ciała człowieka. Podczas zajęć logorytmicznych nie rozdziela się ciała na poszczególne układy czy narządy, nie izoluje głowy od barków, klatki piersiowej od kończyn górnych czy dolnych. Wspomniane wyżej układy są ze sobą nierozerwalnie złączone, wpływają na siebie wzajemnie i współdziałają dążąc do zachowania homeostazy. Logorytmika, podobnie jak rytmika, nie poprzestaje jedynie na postrzeganiu ciała w sensie fizycznym. Skupia się również na jego duchowych aspektach, biorąc pod uwagę myśli, emocje i odczucia zmysłowe.

Dziś Ogólnopolski Dzień Dogoterapii: Dogoterapia w logopedii

Dogoterapia to rodzaj terapii wspomagającej polegająca na różnorodnych oddziaływaniach specjalistycznych z udziałem psów. Z uwagi na wiele korzyści i szeroki wachlarz możliwości ta forma pracy zyskała ostatnio dużą popularność. Wzrosło również zainteresowanie tym podejściem w logopedii. Odpowiednie realizowanie zajęć logopedycznych z elementami dogoterapii może przynieść korzyści zarówno dla dzieci, jak i dorosłych pacjentów z różnymi trudnościami komunikacyjnymi.

Czym jest pamięć symultaniczna?

Pamięć odgrywa niezwykle ważną rolę we wszystkich aspektach naszego codziennego funkcjonowania. Ponadto jest bardzo istotna w procesie nauki oraz oddziaływaniach terapeutycznych. Warto podkreślić, iż pamięć jest niezbędna do nauki. Z drugiej strony proces nauki wpływa stymulująco na pamięć oraz na koncentrację uwagi. Pamięć powiązana jest ściśle z postrzeganiem słuchowym i wzrokowym, z uwagą oraz z użyciem systemu językowego. Mózg człowieka dzięki sprawnie funkcjonującej pamięci jest w stanie zakodować wiele informacji: jak coś się nazywa, jak wygląda, jak smakuje, jak pachnie, jakie dźwięki wydaje itd.

Wada wymowy pochodzenia środowiskowego

Małe dzieci posiadają niezwykłą zdolność do naśladowania i dostosowywania swojej wymowy do wymowy otoczenia. Dzięki temu, dziecko jest w stanie w sposób biegły opanować język ojczysty. Jednak ten sam fenomen sprawia, że oprócz mowy wzorcowej mogą utrwalić się artykulacje nieprawidłowe, niezgodne z normami ortofonicznymi.

Bzyczki pszczoły i inne wyrażenia dźwiękonaśladowcze. Wykorzystanie onomatopei w terapii logopedycznej

Onomatopeje w sposób naturalny i łatwy potrafią wyrazić otaczające nas zjawiska dźwiękowe. Są pierwszymi, naturalnymi słowami dziecka, powiązanymi z określonym znaczeniem. Dziecko wsłuchuje się w dźwięki otaczającego świata, a następnie próbuje je naśladować. Posługiwanie się wyrażeniami dźwiękonaśladowczymi stanowi etap rozwoju werbalnych kontaktów dziecka z innymi ludźmi. Zabawy z wyrażeniami dźwiękonaśladowczymi wyzwalają spontaniczne reakcje dziecka do nadawania sensu dźwiękom językowym. Onomatopeje występują we wszystkich językach świata. Są pierwszymi słowami małego dziecka, które pozwalają na komunikację werbalną z otoczeniem. Przez pewien okres funkcjonują w języku dziecka prawidłowo rozwijającego się. Następnie (około drugiego roku życia) są wypierane przez wyrazy słownikowe. Bardzo ważne i pomocne jest też stosowanie ich w terapii logopedycznej.

Dzień Godności Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną

Dzis, tzn. 5 maja obchodzony jest Dzień Godności Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną oraz Europejski Dzień Walki z Dyskryminacją Osób Niepełnosprawnych. Święto zostało zapoczątkowane we Francji na początku lat 90 ubiegłego wieku. Celem obchodów tego dnia jest zwrócenie uwagi społeczeństwa na problemy i wyzwania, z którymi na co dzień mierzą się osoby z niepełnosprawnością intelektualną.

Terapia mowy z udziałem… konia – zalety hipoterapii logopedycznej

Hipoterapia, to atrakcyjna i popularna forma usprawniania osób z różnego rodzaju schorzeniami. W ośrodkach specjalizujących się w prowadzeniu zajęć hipoterapeutycznych można spotkać hipoterapeutę-fizjoterapeutę, hipoterapeutę-psychologa i m.in. hipoterapeutę-logopedę. Hipoterapię i logopedię można połączyć i uzyskać dobre rezultaty w usprawnianiu szeroko rozumianej komunikacji m.in. osób z zaburzeniem ze spektrum autyzmu, z orzeczeniem o niepełnosprawności intelektualnej czy niepełnosprawnością ruchową.