W tym miejscu znajdziesz artykuły merytoryczne dla logopedów autorstwa doświadczonych specjalistów. Poruszane w nich zagadnienia dotyczą logopedycznych działań profilaktycznych, diagnozy i terapii mowy, charakterystyki zaburzeń i opóźnienia rozwoju mowy (w tym artykulacji) oraz innych kwestii ważnych w pracy terapeutycznej.
Teoria "TWARRRDY ORZECH DO ZGRRRYZIENIA?!" Terapia rotacyzmu – diagnoza, etap przygotowujący do prawidłowej artykulacji i wywoływanie głoski [r]
Ponadto w treści artykułu zaprezentowano sposoby wywoływania głoski [r] oraz etapy terapii rotacyzmu ze szczególnym zwróceniem uwagi na etap przygotowawczy. Dopełnienie tekstu stanowią karty pracy, porady, plakaty i gra. »
TEORIA „GRANICE MOJEGO JĘZYKA WYZNACZAJĄ GRANICE MOJEGO ŚWIATA.”1 Znaczenie wybranych technik lewopółkulowych wspierających rozwój mowy i funkcjonowania poznawczego
Pomiędzy przyswajaniem reguł języka a rozwojem myślenia zachodzi bardzo ścisła relacja. Z jednej strony rozwój językowy ma przemożne znaczenie dla rozwoju procesów myślenia, ułatwia m.in. wychwytywanie i generalizowanie reguł rządzących różnymi zjawiskami występującymi w świecie. Z drugiej strony, sprawność przebiegu procesów myślenia pozytywnie wpływa na nabywanie systemu językowego. Język otwiera nas na świat, sprawia, że możemy być jego aktywną częścią. Niestety niekiedy procesy opanowywania reguł językowych oraz procesy rozwoju myślenia są zaburzone – możemy mieć do czynienia z opóźnieniami lub nieprawidłowościami w rozwoju. Wówczas niezbędna jest systematycznie prowadzona stymulacja lub terapia, mająca za zadanie skierowanie rozwoju „na właściwe tory”. Odpowiedzią na wspomniane nieprawidłowości może być z całą pewnością terapia zorientowana na wspieranie pracy lewej półkuli mózgu – półkuli, która w dużej mierze odpowiada za odkrywanie relacji między elementami (także językowymi), za przetwarzanie reguł, za myślenie abstrakcyjne, jak również za skomplikowane operacje werbalne. Wśród ćwiczeń stymulujących lewą półkulę mózgu znajdują się m.in. ćwiczenia rozumowania przez analogię oraz ćwiczenia dostrzegania i werbalizowania relacji występujących między osobami, zwierzętami czy też pomiędzy różnego rodzaju przedmiotami i zjawiskami. »
TEORIA: CO MA RĘKA DO MÓWIENIA – O ZWIĄZKU MOTORYKI RĘKI Z MOTORYKĄ APARATU MOWY
W ostatnich latach obserwujemy wzrost liczby proponowanych sposobów wsparcia terapii i metod terapeutycznych. Wśród często wybieranych szkoleń jest kurs terapii ręki. To nowa moda czy potrzeba wynikająca z coraz szerzej obserwowanych trudności w zakresie rozwoju dzieci, ich sprawności i zdobywania nowych umiejętności? »
TEORIA: ODDECH JAKO PRÓBA PRZYWRÓCENIA KOMUNIKACJI INTRAPERSONALNEJ
Wdech i wydech – co 3,3 sekundy w organizmie przebiega funkcja o fundamentalnym znaczeniu dla naszego zdrowia i życia. Codziennie w gabinetach logopedycznych obserwujemy skutki nieprawidłowego oddychania u osób dorosłych i dzieci. Jednak świadomość, jak możemy tę funkcję doskonalić, daje istotne możliwości terapeutyczne. Chociaż techniki oddechowe znane są od co najmniej 5 000 lat, to stosunkowo niedawno zaczynamy na nowo odkrywać ich wielką moc. W kulturach Wschodu od wieków oddech traktuje się jak energię życiową. Dziś ta intuicja znajduje swoje potwierdzenie w opracowaniach naukowych i jest wykorzystywana w różnych obszarach związanych ze zdrowiem człowieka. Jako specjaliści możemy i powinniśmy świadomie używać technik oddechowych w naszej codziennej praktyce. Należy jednak pamiętać o tym, że stosowanie oddechu do celów terapeutycznych bez należytej wiedzy, ukierunkowanej obserwacji w trakcie ćwiczeń, przy powielaniu często błędnych schematów, może wywołać niepożądane skutki »
BAJKI LOGOPEDYCZNE – OPOWIADANIA, WIERSZE I CZYTANKI Z ĆWICZENIAMI APARATU MOWY
Wakacyjny, specjalny numer czasopisma Strefa logopedy zawiera zbiór pięćdziesięciu bajek, czytanek i wierszy z ćwiczeniami sfery oralnej, których forma jest dostosowana do odbiorców w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Bajki logopedyczne to doskonałe wsparcie terapii oraz ciekawa pomoc dydaktyczna, warta wykorzystania w trakcie działań proflaktycznych, np. logopedycznych zajęć grupowych. »
ŹDŹBŁO WIEDZY O DWÓCH „CISZKACH” - [Ź] I [Ʒ́]
Głoski [ź] i [ʒ́], tuż obok głosek [ś] oraz [ć], należą do szeregu tzw. głosek ciszących. Są jednym z trzech szeregów głosek dentalizowanych. Głoski [ź] i [ʒ́] powinny pojawić się w procesie rozwoju mowy dziecka w okresie żłobkowym do końca trzeciego roku życia1. Jedną z cech artykulacyjnych powyższych głosek jest miękkość spowodowana wzniesieniem środkowej części języka ku podniebieniu. »
TEORIA: ELEMENTY JOGI JAKO WSPARCIE TERAPII LOGOPEDYCZNEJ U DZIECI
Współczesna logopedia poszukuje coraz nowszych metod i technik wspomagających skuteczność terapii logopedycznej, pozwalających spojrzeć na pacjenta holistycznie. Jedną z takich metod jest joga, której pozytywne działanie na narząd ruchu człowieka sprzyja uzyskiwaniu i utrwalaniu warunków progowych dla terapii logopedycznej:• poprawie napięcia mięśniowego,• poprawie postawy ciała. »
TEORIA „ARYSTOKRATKI FONETYCZNE – SAMOGŁOSKI POD LUPĄ”
Samogłoski to centra emisyjne mowy, arystokracja fonetyczna, jak pisze Bogumiła Toczyska1. Choć system fonologiczny języka polskiego jest systemem spółgłoskowym2, to samogłoski obejmują aż 40,3% wypowiedzi, co jest związane z koniecznością częstej ich wymowy - pełnią bowiem funkcję sylabotwórczą3. Wielu badaczy zaznacza, że literatury z zakresu logopedii traktującej o samogłoskach jest niewiele ze względu na to, że problem braku samogłosek w mowie lub ich nienormatywnej wymowy przez pacjentów jest stosunkowo rzadki. Tymczasem to samogłoski są nieodzownym budulcem struktury wyrazów - w dużej mierze odpowiadają za zrozumiałość mowy - stąd tak istotne jest poznanie przyczyn niewłaściwej ich artykulacji i jak najwcześniejsze podjęcie kroków terapeutycznych. W części teoretycznej niniejszej publikacji pochylimy się nad tematemsamogłosek ustnych. Poruszone zostaną m.in. zagadnienia dotyczące charakterystyki samogłosek polskich, przyczyn nienormatywnych realizacji fonemów samogłoskowych oraz efektywnego procesu ich korekcji. »
"MOWA ZACZYNA SIĘ W GŁOWIE – NIE W BUZI”. WYBRANE ĆWICZENIA LEWOPÓŁKULOWE W SŁUŻBIE LOGOPEDII
Mowa to umiejętność, która pojawia się i doskonali wraz z rozwojem. Dziecko rosnąc, poznaje język swojego otoczenia i stopniowo staje się jego coraz bardziej świadomym i doświadczonym użytkownikiem. Niekiedy jednak rozwój mowy przebiega z opóźnieniem lub jest zaburzony. W takich sytuacjach konieczne jest wsparcie językowego rozwoju dziecka, a wśród licznych oddziaływań terapeutycznych warto zastosować ćwiczenia stymulujące pracę lewej półkuli mózgu. Różnorodne zaburzenia w aspekcie sekwencyjnego odbioru i przetwarzania bodźców dźwiękowych mogą mieć istotny wpływ na percepcję i produkcję wypowiedzi językowych. Niniejszy artykuł traktuje o wybranych aktywnościach, których przebieg ściśle związany jest z funkcjonowaniem lewej półkuli: sekwencjonowanie, szeregowanie i kategoryzowanie. To aktywności powiązane z kształtowaniem się w umyśle linearnego przetwarzania bodźców, dostrzegania, porządkowania i stosowania reguł, tak istotnych w nabywaniu i sprawnym posługiwaniu się językiem. »
- « pierwsza
- «
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- »
- ostatnia »