W tym miejscu znajdziesz artykuły merytoryczne dla logopedów autorstwa doświadczonych specjalistów. Poruszane w nich zagadnienia dotyczą logopedycznych działań profilaktycznych, diagnozy i terapii mowy, charakterystyki zaburzeń i opóźnienia rozwoju mowy (w tym artykulacji) oraz innych kwestii ważnych w pracy terapeutycznej.
OPÓŹNIONY ROZWÓJ MOWY
Dokonanie oceny stanu mowy dziecka, w tym także tempa jej rozwoju, wymaga odniesienia do normy. Poniżej przedstawiamy etapy kształtowania się mowy od poczęcia do opanowania przez dziecko systemu językowego. Według Elżbiety Marii Minczakiewicz (1997) prawidłowe kształtowanie się mowy dziecka jest podstawą rozwoju jego osobowości w ogóle. Rozumienie pozwala mu poznawać świat, a poprzez umiejętność mówienia dziecko wyraża swoje uczucia, emocje, pragnienia i przeżycia. »
Teoria - Zbiór ćwiczeń do utrwalania głoski "sz"
Co zrobić, gdy dziecko zniekształca brzmienie głoski ,,sz”? Co zrobić, gdy 5-letnie dziecko nie mówi głoski „sz”? Poznaj możliwe przyczyny, diagnozy, patomechanizmy. Dowiedz się, jak powstaje ,,sz”. Poznaj sposoby wywołania tej głoski. Wykorzystaj w swojej praktyce przykładowe ćwiczenia wynikające wprost z rodzaju trudności będących podłożem nieprawidłowej wymowy. »
CZĘŚĆ TEORETYCZNA - TERAPIA JĄKANIA
Liczba jąkających się osób stale przybywa. Przyczyny jąkania nie są do końca poznane. Może należy winić coraz szybsze tempo życia? Zmienny system wychowawczy? Jąkał się Mojżesz. Z tą wadą wymowy borykali się też cesarz Klaudiusz i grecki mówca Demostenes. W Polsce jąka się ponad 400 tysięcy osób, a na świecie około 45 milionów dorosłych i 180 milionów dzieci. Z definicji oraz z zakresu funkcji mowy możemy wnioskować, że mowa jest elementem edukacyjnym, a przyswajanie języka może być rozumiane jako pewnego rodzaju edukacja, która ma nam zapewnić prawidłowy kontakt ze światem. »
Sztuka mówienia
Z artykułu dowiesz się, jakie mechanizmy odpowiadają za powstanie mowy i jak prawidłowo używać głosu. Dowiesz się też, jakie funkcje pełnią poszczególne narządy mowne, co kryje się w głosie poza treścią i jak możesz wykorzystać prozodyczne elementy kodu językowego. Poznasz zasady bezpiecznego używania głosu. »
Wspieranie umiejętności komunikacyjnych dzieci niepełnosprawnychintelektualnie w stopniu lekkim - teoria
Dowiedz, się w jaki sposób niepełnosprawność intelektualna wpływa na rozwój mowy i języka.Czy zachowania językowe są zależne od czynności adaptacyjnych i przystosowawczych. Wartopoznać możliwości ucznia z niepełnosprawnością intelektualną tak, aby dostosować odpowiedniemetody i formy pracy do jego możliwości psychofizycznych.• Niepełnosprawność intelektualna – czy niepełnosprawność intelektualna wpływa na jakośćkomunikacji?• Jakie mogą być przyczyny niepełnosprawności intelektualnej?• Rozwój umiejętności poznawczych dziecka a rozwój komunikacji.• Co ma wpływ na nasz rozwój »
Tęczowe kropelki dżdżu - zbiór ćwiczeń do utrwalania wymowy głosek cz, dż - Część teoretyczna
Głoski cz i dż są uznawane za trudne artykulacyjnie, ponieważ do ich prawidłowego wymówienia potrzebne są umiejętność pionizacji języka, sprawność ruchowa jego czubka (apexu) oraz prawidłowe zaokrąglenie warg, czyli labializacja. Tworzą parę spółgłosek w opozycji dźwięczności. Obie głoski ze względu na stopień zbliżenia narządów mowy określane są jako zwartoszelinowe. Praca nad wywołaniem i utrwaleniem poprawnej artykulacji cz i dż może być długotrwała i żmudna. Wynika to z cech artykulacyjnych tych głosek. Należą do grupy głosek dentalizowanych przednio-językowo-dziąsłowych. Nazwa ta wskazuje bezpośrednio na miejsce i narząd artykulacji. »
Zbiór ćwiczeń do terapii dziecka ze specyficznymi zaburzeniami językowymi – SLI (klasy IV–VI szkoły podstawowej) - Część teoretyczna
Publikacja dotyczy dzieci, które: chcą powiedzieć „grzebień”, a mówią „widelec” (wypowiedź spontaniczna dziewczynki, lat 8: „Ja mam takie włosy, że rano w ogóle nie potrzebuję do nich używać widelca”); z trudem lub nieskutecznie starają się przypomnieć sobie potrzebne słowo (wypowiedź chłopca, lat 9, który usiłuje przypomnieć sobie nazwę drzewa „śliwa”: „Wiem, jak to wygląda, ale nie pamiętam, jak to się nazywało, fioletowe, wiśniowe, jabłkowe?”); nie używają nazwy, ale opisują to, co widzą (chłopiec, lat 7, zapytany, co robi dyrygent, odpowiedział: „Mówi, co oni musą glać i macha”); mają wiele różnych trudności z rozumieniem mowy i tworzeniem wypowiedzi. Adresowana jest do logopedów i innych specjalistów, nauczycieli i rodziców, którzy poszukują gotowych materiałów, pomysłów i inspiracji do terapii dziecka z SLI. »