Teoria W tym miejscu znajdziesz artykuły merytoryczne dla logopedów autorstwa doświadczonych specjalistów. Poruszane w nich zagadnienia dotyczą logopedycznych działań profilaktycznych, diagnozy i terapii mowy, charakterystyki zaburzeń i opóźnienia rozwoju mowy (w tym artykulacji) oraz innych kwestii ważnych w pracy terapeutycznej.

Logorytmika to holistyczne, czyli całościowe podejście do rozwoju duszy i ciała człowieka. Podczas zajęć logorytmicznych nie rozdziela się ciała na poszczególne układy czy narządy, nie izoluje głowy od barków, klatki piersiowej od kończyn górnych czy dolnych. Wspomniane wyżej układy są ze sobą nierozerwalnie złączone, wpływają na siebie wzajemnie i współdziałają, dążąc do zachowania homeostazy. Logorytmika, podobnie jak rytmika, nie poprzestaje jedynie na postrzeganiu ciała w sensie fizycznym. Skupia się również na jego duchowych aspektach, biorąc pod uwagę myśli, emocje i odczucia zmysłowe. »

Coraz częściej do gabinetów logopedów/neurologopedów  trafiają dzieci przedwcześnie urodzone.  »

W języku angielskim funkcjonuje określenie late talkers. »

Artykuł porusza zagadnienia związane z wczesną interwencją logopedyczną. Do tematu można podejść wielowątkowo, dlatego w tekście Czytelnik znajdzie informacje o tym, czym jest właściwie wczesna interwencja logopedyczna, omówione zostaną wskazówki jak przeprowadzać diagnozę logopedyczną małego dziecka. Powstała też część dotycząca dzieci urodzonych przedwcześnie. Treść artykułu została wzbogacona o tabele, ryciny, które mają pomóc w usystematyzowaniu wiedzy na temat rozwoju małego dziecka. »

Nauka pobierania pokarmu to złożony proces, którego początki są widoczne już w życiu płodowym. Prawidłowy przebieg systematycznie powtarzanych czynności pokarmowych, czyli jedzenia i picia, stanowi podstawę dla sprawnego działania narządu mowy. »

Temat giełkotu zajmuje niewiele miejsca w programach studiów i szkoleń logopedycznych. Zjawisko tego zaburzenia mowy w dalszym ciągu nie jest do końca poznane i nadal jest przedmiotem badań. Na przestrzeni lat wielokrotnie zajmowano się próbą scharakteryzowania giełkotu. Nadal do końca nie wiadomo, jakie cechy charakterystyczne musi zawierać jego definicja. Z tego powodu zaburzenie to stanowi w dalszym ciągu wyzwanie dla logopedów zajmujących się terapią zaburzeń płynności mowy. Danych na temat rozpowszechnienia mowy bezładnej w dalszym ciągu brakuje. Ostatnie badania wskazują, że giełkot może być znacznie bardziej rozpowszechniony od innych niepłynności mowy i może dotyczyć nawet 2,3% młodzieży i osób dorosłych1.W tej publikacji postaram się przedstawić jak najwięcej informacji dotyczących tego wciąż zagadkowego zaburzenia płynności mowy. W części teoretycznej skupimy się na opowiedzeniu o tym, czym jest giełkot, o jego diagnozie, a także na diagnozie różnicowej z innymi zaburzeniami mowy, mającymi podobną charakterystykę. Przedstawię także kroki postępowania terapeutycznego. »

Głoski [ś], [ź], [ć], [ʒ́] należą do szeregu tzw. głosek ciszących. Są jednym z trzech szeregów głosek dentalizowanych, zwanych sybilantami. W mowie dziecka pojawiają się w około 14.–20. miesiącu życia. Ze wszystkich głosek dentalizowanych to one artykułowane są najwcześniej. Charakteryzuje je niewielka liczba zniekształceń. Zaburzenia wymowy polegają głównie na zamianie głosek na ich twarde odpowiedniki lub na deformacji w postaci artykulacji międzyzębowej lub bocznej (1 Gruba J. (2009), Zeszyt ćwiczeń, część III, ś, ź, ć, dź, Multimedialny pakiet logopedyczny, wyd. Komlogo, Gliwice, s. 5.). »

W niniejszym numerze czytelnik znajdzie zbiór krzyżówek i wykreślanek, do których materiał wyrazowy opracowany jest z największą starannością. »

Ponadto w treści artykułu zaprezentowano sposoby wywoływania głoski [r] oraz etapy terapii rotacyzmu ze szczególnym zwróceniem uwagi na etap przygotowawczy. Dopełnienie tekstu stanowią karty pracy, porady, plakaty i gra. »

Pomiędzy przyswajaniem reguł języka a rozwojem myślenia zachodzi bardzo ścisła relacja. Z jednej strony rozwój językowy ma przemożne znaczenie dla rozwoju procesów myślenia, ułatwia m.in. wychwytywanie i generalizowanie reguł rządzących różnymi zjawiskami występującymi w świecie. Z drugiej strony, sprawność przebiegu procesów myślenia pozytywnie wpływa na nabywanie systemu językowego. Język otwiera nas na świat, sprawia, że możemy być jego aktywną częścią. Niestety niekiedy procesy opanowywania reguł językowych oraz procesy rozwoju myślenia są zaburzone – możemy mieć do czynienia z opóźnieniami lub nieprawidłowościami w rozwoju. Wówczas niezbędna jest systematycznie prowadzona stymulacja lub terapia, mająca za zadanie skierowanie rozwoju „na właściwe tory”. Odpowiedzią na wspomniane nieprawidłowości może być z całą pewnością terapia zorientowana na wspieranie pracy lewej półkuli mózgu – półkuli, która w dużej mierze odpowiada za odkrywanie relacji między elementami (także językowymi), za przetwarzanie reguł, za myślenie abstrakcyjne, jak również za skomplikowane operacje werbalne. Wśród ćwiczeń stymulujących lewą półkulę mózgu znajdują się m.in. ćwiczenia rozumowania przez analogię oraz ćwiczenia dostrzegania i werbalizowania relacji występujących między osobami, zwierzętami czy też pomiędzy różnego rodzaju przedmiotami i zjawiskami. »