Dość  często zdarza się, że aby poznać przyczynę, konieczne  są konsultacje z innymi specjalistami, dlatego  warto przytoczyć tutaj w skrócie schemat diagnozy  wg G. Jastrzębowskiej i O. Pelc-Pękali, który zawiera  także ten etap. 

Autorki wymieniają następujące kroki w postępowaniu  diagnostycznym:

• Określenie problemu poprzez badania wstępne  (wywiad, obserwację, orientacyjne badanie mowy)  i badania podstawowe (badanie mówienia, rozumienia,  czytania i pisania).

• Sformułowanie hipotez. Tutaj przeprowadza się  badania uzupełniające oraz – jeśli postawiona  hipoteza nt. przyczyn zaburzenia tego wymaga –  badania specjalistyczne. 

• Weryfikacja hipotez. Na tym etapie planuje się postępowanie  terapeutyczne, podejmuje się pracę  z pacjentem, a osiągane efekty służą do potwierdzenia  hipotezy.

W przypadku braku efektów należy  zweryfikować postawioną hipotezę i ustalić  nowy plan terapeutyczny28.  Wśród badań specjalistycznych autorki wymieniają:

•  badanie audiologiczne, 

• badanie ortodontyczne, 

• badanie psychologiczne, 

• badania foniatryczne lub laryngologiczne, 

• badanie neurologiczne, 

• badanie pedagogiczne. 

Pamiętać należy, aby badania specjalistyczne wynikały  z zaobserwowanych podczas badania diagnostycznego  problemów dziecka. Nie ma potrzeby, aby  każde dziecko kierować na badania neurologiczne  czy ortodontyczne. Może również zdarzyć się, że konieczność  przeprowadzenia takich badań wyniknie  dopiero na etapie weryfikacji hipotez.