dyslalia

6 marca obchodzony jest Europejski Dzień Logopedy. Pomysłodawcą tego wydarzenia była organizacja CPLOL zrzeszająca logopedów i terapeutów w całej Europie. Nie tylko wiedza logopedów i ich obszar zainteresowań rosną. Zwiększa się także zaufanie pacjentów do nich i świadomość na temat kompetencji logopedy. Wciąż jednak w powszechnej świadomości w pierwszej kolejności praca logopedów kojarzy się z zaburzeniem wymowy głosek, czyli dyslalią.

Z artykułu dowiesz się:

• Czym jest dyslalia?
• Jakie nazewnictwo obowiązuje w obrębie zagadnienia wad wymowy?
• Jakie rozwiązanie proponują badacze, by określić wadę wymowy tylko jednej lub wybranych głosek z grupy, np. seplenienie (sz, ż, cz, dż, s, z, c, dz, ś, ź, ć, dź)?
• W których numerach „Strefy Logopedy” przeczytasz o konkretnych typach, objawach i przyczynach dyslalii?

W przypadku dyslalii, tak jak i innych zaburzeń  mowy, istnieją wypracowane standardy postępowania  diagnostycznego. Szczegółowo opisują je  m.in. J. Stasiak czy G. Jastrzębowska i O. Pelc-Pękala. Najważniejsze zadanie logopedy – oprócz oczywiście  ustalenia zakresu nieprawidłowo realizowanych  głosek – to poznanie przyczyny takiego stanu,  ponieważ usunięcie jej (jeśli jest to możliwe)  jest fundamentem sukcesu terapeutycznego. 

Rotacyzm to wada wymowy zaliczana do dyslalii – nieprawidłowa wymowa głoski [r]. Pozanormatywne wybrzmiewanie [r] może występować w trzech formach: mogirotacyzmu, pararotacyzmu lub rotacyzmu właściwego, określanego również reraniem właściwym.

Z artykułu dowiesz się:

• Czym jest reranie?
• Jakie są rodzaje rotacyzmu (rerania)?
• Jak rozwija się wymowa głoski [r]?
• Jakie typy mogirotacyzmu wyróżnia się najczęściej?

Dyslalia to zaburzenie mowy polegające na nieprawidłowej realizacji fonemów. W języku profesjonalnym logopedzi stosują pojęcia, które określają rodzaj wady wymowy ze względy na sposób wymawiania dźwięku lub na to, jaki jest to dźwięk mowy.