KARTY PRACY

7. Ten Nos Ci przypomni

Cel: Wyrabianie i utrwalanie prawidłowego oddechu wykonywanego przez nos.

8. Nieprzyjemny zielony Przybysz pojawia się zawsze znienacka

Cel: Wyrabianie nawyku prawidłowego wydmuchiwania nosa.

9. Gdzież jest ona, ta przepona?

Cel: Poznanie mięśnia przepony i mechanizmu jego działania,usprawnianie i wzmacnianie przepony, uspokojenie ciała i umysłu, doskonalenie uważności.

Dlaczego uważność jest ważna w codzienności przedszkolaka? Co zyskają dzieci w grupie, kiedy jej ćwiczenia wprowadzę do swoich zajęć?

Uważność to doświadczanie chwili obecnej. To zwracanie uwagi na otaczający nas świat – osoby, rzeczy, naturę. Kiedy decydujemy się na wprowadzenie elementów treningu uważności, szczególnie należy zwracać uwagę na oddech torem nosowym (prawidłowy oddech fizjologiczny).

Dodatek do: 3. Twój Nos to SUPERBOHATER

32. Chory Jaś

Jaś nie poszedł do przedszkola. Zaraz po przebudzeniu nie miał w ogóle siły (dotykamy dłońmi do stóp). Często kichał (wołamy „a psik”), bolała go główka (wołamy „ałałał”, trzymamy się za głowę i ruszamy nią na boki).

33. Przygoda na placu zabaw

W sobotę po pysznym śniadaniu (oblizujemy usta) mama Martynki postanowiła zabrać dziewczynkę na plac zabaw (krzyczymy ,,hurrra”). Podczas posiłku dziewczynka często ziewała (otwieramy szeroko buzię i przeciągamy się), ale po takiej radosnej informacji rozbudziła się i zaczęła skakać z radości po kanapie (sięgamy językiem do nosa i na brodę trzykrotnie) i dała mamie buziaka (wysyłamy buziaka dla mamy).

34. Urodziny Patrysi

Nastał długo oczekiwany przez Patrysię dzień – jej szóste urodziny. Dziewczynka obudziła się z wielką energią i uśmiechem (rozciągamy się i uśmiechamy szeroko). Wieczorem miała problem z zaśnięciem, ponieważ nie mogła doczekać się otrzymania prezentów (otwieramy szeroko buzię i próbujemy ziewać ,,,AAAA”).

35. Śniadanie wilczka Waldusia

Wilk Walduś po przebudzeniu poczuł, że jego brzuszek jest pusty (mówimy ,,ooooo”) i głośno w nim burczy (mówimy ,,bur”, ,,bur”). Przeciągnął się mocno (sięgamy językiem do nosa) i wyruszył do lasu w poszukiwaniu jedzonka.

36. Kotek i motek

Pewien bardzo mały kotek (pokazujemy rączkami jak mały jest kotek) lubił turlać z wełny motek. Turlał w prawo (wypychamy językiem prawy policzek), turlał w lewo (wypychamy językiem lewy policzek), turlał z górki (wysuwamy język na brodę) oraz w drzewo.