Głoska [r] jest głoską „wymagającą oddechowo”. Przy artykulacji głoski [r] oddychanie jest ważne przede wszystkim dlatego, że strumień powietrza wydychanego z płuc musi wprawić w drgania – najpierw – więzadła głosowe, a potem – apex. Wynika to z faktu, że dźwięczność głoski [r] powstaje przed wibracją apexu. Zatem, jeżeli pacjent wykona mały objętościowo wdech, może mu nie wystarczyć powietrza, aby rozwibrować apex.

Dlaczego oddychanie jest tak ważne podczas wywoływania głoski [r]?

Podobna sytuacja może mieć miejsce, jeśli pacjent oddycha niewłaściwym torem oddechowym. Może to doprowadzić także do wydychania powietrza ze zbyt małą siłą, która po rozwibrowaniu fałdów głosowych, nie będzie wystarczająca na wprawienie w drgania apexu.

Na uwagę zasługują trzy rodzaje toru oddechowego, które należy wyeliminować, aby wywołać u pacjenta prawidłową artykulację głoski [r]. Tor szczytowy, piersiowy i przeponowy. Żaden z wymienionych torów oddechowych nie angażuje wszystkich mięśni oddechowych. Pracują tylko wybrane partie mięśni, co powoduje, że oddech jest niepełny i jego objętość i siła mogą nie wystarczyć do prawidłowego wyartykułowania głoski [r].

Tor oddechowy, który jest prawidłowy, najzdrowszy dla człowieka, to tor żebrowo-przeponowo-brzuszny, żebrowo-przeponowy lub inaczej całościowy. Ukształtowanie go powoduje, że organizm człowieka ma szansę funkcjonować prawidłowo w aspekcie fizjologicznym, intelektualnym i emocjonalnym. Pacjent nie ma problemów z artykulacją głosek, również głoski [r], wynikających z nieprawidłowego dysponowania wydychanym powietrzem.

Autor: Autor: Sylwia Zasada