Jak piszą E. Mikołajewska i D. Mikołajewski, „korzystna pozycja kończyn gór­nych, czyli dająca odciążenie od stawów łokciowych do palców, będzie możliwa, gdy blat biurka będzie miał wysokość równą odległości od podłoża do na­wróconych, ustawionych pod kątem prostym przed­ramion osoby siedzącej. Pozycja neutralna w stawie nadgarstkowym zostanie osiągnięta przez lekkie kątowe ustawienie zeszytu (około 20°) odmienne dla praworęcznych i leworęcznych”[1]. Musimy za­dbać o to, by siedząc na odpowiednio dobranym pod względem wysokości krześle, dostosowanym do wy­sokości biurka (względem wzrostu dziecka oraz jego proporcji), tułów pozostawał w linii prostej. Trzeba pamiętać o tym, by podudzia nie naciskały na brzeg siedziska, a stopy oparte były o podłoże pod ką­tem prostym do podudzi. W gabinecie, przy różnym wzroście pacjentów, można zastosować podkładki pod stopy o różnej wysokości.

Analizując pozycję siedzącą podczas pracy na kom­puterze, dodatkowo należy uwzględnić jakość fote­la i jego możliwości. Powinien zapewniać regulację wysokości i pochylenia oparcia oraz podłokiet­ników. Dodatkowo płyta siedziska powinna być wyprofilowana względem kształtu ud, a oparcie do naturalnego wygięcia kręgosłupa. Wysokość stołu, krzesła i podłokietników musi pozwolić na natu­ralne ułożenie rąk podczas obsługi klawiatury, tak by został zachowany kąt prosty między ramieniem a przedramieniem, co ułatwia odciążenie mięśni, a pomiędzy krawędzią blatu a siedziskiem utwo­rzyła się odległość ok. 25 cm. Analizując ułożenie monitora pamiętajmy, by znajdował się on w odległości ok. 40–75 cm od oczu, a kąt obserwacji ekranu wynosił 20°–50° w dół od poziomej linii biegnącej na linii oczu. Pozwoli to na odciążenie mięśni karku i oczu[2].

Prawidłowe zorganizowanie miejsca do pracy „stolikowej” dziecka jest niezwykle ważne, ponieważ m.in.:

- utrwala prawidłowy nawyk postawy do pisania, czytania czy w przyszłości pracy biurowej,

- ma działanie profilaktyczne, ogranicza ryzyko wady postawy,

- pozwala na pełną, potrzebną do dobrego pisania i rysowania mobilność ręki,

- znajduje swoje odzwierciedlanie w jakości stworzonego tekstu/ pracy plastycznej.

Prawidłowa postawa siedząca ma znaczenie nie tylko dla grafomotoryki, ale także poprawności wykonywanych z czasie terapii logopedycznej ćwiczeń oddechowych czy aparatu artykulacyjnego.

Na podstawie:

Kożdoń A., Co ma ręka do mówienia – o związku motoryki ręki z motoryką aparatu mowy. Strefa Logopedy, nr 31/2021, s. 11-12.