W przypadku terapii każdej głoski najpierw należy sprawdzić m.in. sprawność i budowę aparatu artykulacyjnego, a także percepcję słuchową. 

Jeśli sprawność artykulatorów jest obniżona, należy wówczas wprowadzić ćwiczenia wzmacniające napięcie mięśni. 

W przypadku problemów z różnicowaniem słuchowym głosek w początkowym etapie terapii należy położyć większy nacisk na ćwiczenia słuchowe. 

Jeśli stwierdzimy problemy anatomiczne – skrócone wędzidełko podjęzykowe – należy wysłać pacjenta na zabieg frenotomii. Samo wywoływanie głosek rozpoczynamy od głosek szeregu syczącego (s, z, c, dz) za zachowaniem etapów: wywołania głoski w izolacji, utrwalenia głoski w izolacji, logotomach, wyrazach i zdaniach, a następnie etap automatyzacji głoski w mowie spontanicznej. 

Po utrwaleniu głosek szeregu syczącego przechodzimy do wywoływania głosek szeregu szumiącego (sz, ż, cz, dż) w analogicznych etapach jak w przypadku głosek szeregu syczącego.

Bibliografia: 

• „Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Tom 2: zaburzenia komunikacji językowej u dzieci i osób dorosłych” pod red. T. Gałkowskiego i G. Jastrzębowskiej, Opole 2003

Opracowanie: Katarzyna Wysocka