Wyznaczników prawidłowej pozycji spoczynkowej u dziecka w podanym wieku jest kilka. Warto zaobserwować wszystkie i na ich podstawie wysnuć ostateczny wniosek. 

Dziecko może przyjmować prawidłową pozycję spoczynkową zawsze/okresowo/nigdy.

• podczas snu – pytania do rodzica: Czy dziecko zawsze/zazwyczaj/często/czasem/nigdy ma zamknięte usta, gdy śpi? Czy dziecko chrapie w nocy? Czy w czasie snu widoczny jest język między wargami lub między zębami?;
  próba odciągnięcia podczas snu żuchwy i otwarcia ust: Czy po rozchyleniu warg nie widać czubka języka między zębami? Czy po odłączeniu od siebie łuków zębowych widoczny jest spód wklejonego w podniebienie języka? Czy język chwilę zostaje w takiej pozycji, czy przy odwodzeniu żuchwy natychmiast opada?
• w ocenie budowy anatomicznej – należy ocenić budowę jamy ustnej (w szczególności wędzidełka języka, jakości zgryzu, wielkości migdałków oraz kształtu i wysokości podniebienia twardego); Czy budowa anatomiczna jest prawidłowa i umożliwia zachowanie prawidłowej pozycji spoczynkowej?
• w ocenie stanu zdrowia – pytania do rodziców: Czy dziecko często ma infekcje górnych dróg oddechowych, niedrożny nos? Czy dziecko często oddycha przez usta? Czy u dziecka stwierdzono lub podejrzewa się alergię wziewną lub astmę?
• w ocenie sprawności aparatu artykulacyjnego – Czy dziecko potrafi wykonać różne ćwiczenia świadczące o dobrej sprawności języka i umiejętności zachowania pozycji wertykalno-horyzontalnej?
• w ocenie sposobu połykania – Czy dziecko połyka w prawidłowy sposób, wytwarzając ciśnienie poprzez napieranie językiem na podniebiennie (a nie na zęby)?
• w ocenie artykulacji – Czy dziecko ma wadę wymowy, która może świadczyć o nieprawidłowej prawności lub budowie narządów jamy ustnej (np. międzyzębowa wymowa głosek)?

• Przykład 1.: Przy alergii (okresowej) i spowodowanej przez nią niedrożności nosa dziecko nie będzie miało prawidłowej pozycji spoczynkowej języka. Jeśli jednak nie ma możliwości zastosowania w pełni skutecznego leczenia, a dziecko wymawia głoski prawidłowo i sprawność aparatu artykulacyjnego jest dobra, to być może terapia logopedyczna nie jest konieczna.
• Przykład 2.: Dziecko ma dyslalię wieloraką, ale oddycha przez nos, prezentuje dobrą sprawność aparatu artykulacyjnego i ma prawidłową pozycję spoczynkową w dzień i w nocy. Wymaga jednak terapii logopedycznej.

Najpewniej dziecko mające prawidłową budowę anatomiczną narządu żucia, zdrowe, ze sprawnym aparatem artykulacyjnym, prawidłowo połykające i artykułujące głoski ma prawidłową pozycję spoczynkową języka. W każdym innym wypadku należy przeprowadzić pogłębioną analizę.

Prawidłowa pozycja spoczynkowa języka obejmuje następujące elementy:

• przednia część języka, od rąbka zębodołowego, lekko przylega do podniebienia całą swoją powierzchnią. Czubek języka jest szeroki, nie jest napięty, znajduje się na brodawce przysiecznej za szyjkami górnych siekaczy,
• wargi stykają się, ale są rozluźnione,
• oddychanie odbywa się torem nosowym,
• zęby pozostają bez kontaktu (pomiędzy górnym i dolnym łukiem zębowym znajduje się przerwa około 1 – 2 mm),
• mięsień bródkowy jest rozluźniony (za: Kittel A.M. (2014), Terapia miofunkcjonalna, Stowarzyszenie Castillo Moralesa Polska, Bielany Wrocławskie).