Terminologia dotycząca specyficznych zaburzeń językowych SLI jest tematem bardzo kontrowersyjnym w środowisku logopedycznym. Wiele osób ma trudności z interpretacją tych zbliżonych, a jednocześnie różniących się od siebie terminów.

Czym są specyficzne zaburzenia językowe SLI?

Najczęściej stosowanymi terminami są:

specyficzne zaburzenia językowe – SLI,
specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka,
afazja rozwojowa,
często postrzegane są jako synonimy.

SLI to skrót od pierwszych liter nazwy w języku angielskim Specific Language Impairment. Podstawowym podręcznikiem opisującym to zaburzenie jest wyczerpujące kompendium wiedzy – książka amerykańskiego logopedy, wybitnego badacza dzieci z zaburzeniami językowymi, profesora Pordue University w Lafayette w stanie Indiana Laurence’a Leo-narda „SLI – specyficzne zaburzenia językowe” wydana przez Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne w 2006 r.

Najczęściej stosowane są następujące kryteria, które wyróżniają SLI:

wyniki testów językowych w wystandaryzowanych testach są znacznie poniżej normy,
wyniki testów inteligencji mierzone narzędziami niewerbalnymi w normie lub powyżej normy,
słuch fizyczny jest prawidłowy,
w ostatnim czasie pacjent nie chorował na zapalenie ucha środkowego,
budowa i funkcjonowanie aparatu artykulacyjnego – prawidłowe,
brak dysfunkcji i/lub uszkodzenia w obszarze mózgu,
całościowe zaburzenia rozwojowe, w tym autyz-mu – wykluczone,
wykazywana chęć i gotowość do komunikowania się z otoczeniem, dążenie do interakcji społecznych,
zasób słów poniżej normy wiekowej.

Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 (ang. International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems) – międzynarodowy system diagnozy nozologicznej umieszcza specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka pod kodem alfanumerycznym F-80.

WARTO ZAPAMIĘTAĆ

Z opisu zawartego w klasyfikacji ICD-10 wynika, że specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka charakteryzują się nieprawidłowym rozwojem umiejętności językowych od wczesnych etapów życia dziecka. Wspomniane dysfunkcje językowe nie są bezpośrednio związane z zaburzeniami neurologicznymi, nieprawidłowościami mechanizmów mowy, zaburzeniami emocjonalnymi, niepełnosprawnością intelektualną czy też czynnikami środowiskowymi.

WARTO ZAPAMIĘTAĆ

Specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka często wpływają na trudności w czytaniu, pisaniu, mogą powodować problemy emocjonalne, zaburzenia w obszarze związków interpersonalnych, a także trudności w zachowaniu.