DIAGNOZA I TERAPIA ZABURZEŃ GŁOSU U DZIECI.

Prawidłowa emisja głosu jest elementem niezbędnym do zaspokojenia jednej z fundamentalnych potrzeb człowieka – komunikacji1. Rozwój głosu jest ściśle związany z rozwojem umiejętności komunikacyjnych. W trakcie procesu komunikacji ludzie wspierają, inicjują i modyfikują relacje interpersonalne, określają swoje role i pozycje w społeczeństwie, a także definiują własne zainteresowania i kierunki rozwoju2. Poprawna emisja głosu warunkuje sprawność realizacyjną procesu komunikacji werbalnej (w rozumieniu mowy głośnej). Istnieją czynniki, które mogą zakłócać przebieg komunikacji, np. zaburzenia głosu. Podaje się, że częstość występowania dysfonii w populacji pediatrycznej mieści się w szacunkowym zakresie 6–24%3. Zaburzenia głosu wymagają dokładnej i interdyscyplinarnej diagnozy, dzięki której można wybrać skuteczne metody terapii.