Zespół Downa to najczęstsza chromosomalna wada rozwojowa u nowo narodzonych dzieci, w związku z tym, jak podkreślił Brian Stratford, należy pamiętać, że „nie jest chorobą, lecz częścią naszego bogatego i zróżnicowanego dziedzictwa biologicznego” (Minczakiewicz, Błeszyński 2019; za: Stratford 1993). Podaje się, że każdego roku na 750 urodzonych dzieci u jednego rozpoznaje się zespół Downa. W Polsce żyje około 60 tysięcy osób z trisomią 21.

Obserwowane w tej grupie osób są:

• opóźnienia rozwoju,
• zaburzenia mowy,
• zaburzenia komunikacji.

Należy to wiązać głównie z:

• licznymi wadami i anomaliami w budowie ciała oraz
• niepełnosprawnością intelektualną, zaburzeniem rozwoju funkcji poznawczych.

Ponadto duży wpływ na osiąganie umiejętności rozwojowych u dzieci z Zespołem Downa mają:

• choroby współwystępujące, m.in. często występujące wady słuchu, epilepsja, zaburzenia endokrynologiczne, choroby układu oddechowego,
• czas wprowadzenia i intensywność oddziaływań terapeutycznych.

Odpowiednia, wzmożona stymulacja dzieci z Zespołem Downa jest niezmiernie ważna przede wszystkim w pierwszych pięciu latach życia ze względu na największą plastyczność mózgu.

W tym roku kampania Światowego Dnia Zespołu Downa skupia się na pytaniu „Włączanie społeczne - co to znaczy?” (#InclusionMeans). Tego dnia szczególnie pochylamy się nad problemem zwiększenia efektywności działań i systemów umożliwiających osobom z Zespołem Downa pełne uczestnictwo w życiu społecznym oraz organizowania wsparcia ich samodzielności.

Jednym z tradycyjnych już sposobów włączenia się do obchodów Dnia Zespołu Downa jest założenie niepasujących, kolorowych skarpetek (akcja #LotsOfSocks).