dwulatek

Przełom końca drugiego i początku trzeciego roku życia to okres burzliwego rozwoju mowy czynnej. W tym okresie w mowie dziecka dwuletniego powinna pojawić się gramatyka. Sposób używania języka zmienia się zatem z jednowyrazowego nazywania czynności, potrzeb lub przedmiotów (np. „buju”, „lala”, „piciu”) na bardziej złożoną i precyzyjną formę (np. „Chcę buju”, „To jest lala”, „Daj piciu”). Niekiedy jednak dwulatek nie mówi.

Z artykułu dowiesz się:

• Jakie mogą być przyczyny różnego tempa rozwoju mowy u dzieci?
• Czy każdy niemówiący dwulatek powinien korzystać z terapii logopedycznej?
• Na co zwrócić uwagę podczas obserwacji niemówiącego dwulatka?
• Jaki zasób słownika czynnego dziecka dwuletniego jest normatywny?
• Z jakich przyczyn niektóre dzieci zaczynają mówić później?

Dwuletnie dziecko mówi – jest to wiedza dostępna i coraz bardziej powszechna wśród rodziców maluchów oraz terapeutów. Co należy jednak zrobić, gdy nie mówi? Jakie mogą być objawy tego, że rozwija się nieprawidłowo? Do gabinetu logopedy coraz częściej trafiają małe dzieci – i bardzo dobrze, bo wczesna interwencja lub pomoc logopedy często skutkuje szybkimi i wymiernymi efektami. 

Czy często do Waszych gabinetów trafiają zaniepokojeni rodzice, bo ich dwulatek nie mówi? DO mnie trafiają dosyć często. Świadomi rodzice mogą podejrzewać opóźnienie mowy, gdy ich półtoraroczne dziecko nie wymawia żadnego ze słów. Zwykło się przyjmować, że pomiędzy 12 a 18-tym miesiącem życia powinny pojawić się u dziecka pierwsze słowa. Tymczasem rozwój mowy u każdego człowieka wygląda zgoła inaczej. Oczywiście bierzmy pod uwagę indywidualne cechy poszczególnych osób, czynniki wewnętrzne i zewnętrzne. Dwulatek może mieć „słownik” od kilku słów do dwóch tysięcy słów, ale nie musi go używać. Może być tak, że do komunikacji wystarczają mu swoiste dźwięki mowy, gesty. Rodzice zaczynają się martwić, bo oni to swoje dziecię rozumieją, ale inni dorośli już nie bardzo. Jeśli wykluczymy wadę słuchu, chorobę umysłową, zaburzenia pracy mózgu, dysfunkcje ruchowe, zaburzenia psychiczne lub uszkodzenia obwodowego narządu mowy, to możemy podejrzewać ORM. Tutaj kluczową jest znajomość tzw. Rozwojówki, bo przecież musimy się do czegoś odnieść. Znajomość norm rozwojowych jest elementem niezbędnym, ale dodam od siebie, że do każdego dziecka musimy podejść indywidualnie.