Otóż jedną z podstawowych funkcji słyszenia jest lokalizacja dźwięku. Nie byłaby ona możliwa, gdyby nie dwoje uszu. Dzięki nim wiemy skąd dokładnie dochodzi dany dźwięk, a więc możemy adekwatnie zareagować - na przykład odskoczyć przed pojazdem zbliżającym się znienacka, nawet wtedy, kiedy go nie widzimy.

Często ludzie nie zdają sobie sprawy, że właściwie cały czas jesteśmy otoczeni jakimiś dźwiękami. To otoczenie zazwyczaj nazywane jest środowiskiem dźwiękowym. Nasze uszy nieustannie je analizują, a więc na przykład muszą oddzielić jedne dźwięki od innych. I znowu - możliwe jest to dzięki dwojgu uszom.

Sprawne i szybkie analizowanie informacji słuchowej - nawet dłuższej, złożonej - również następuje dzięki pracy obojga uszu. Bodziec słuchowy z każdego ucha trafia do przeciwległej półkuli, co warunkuje też ich symetryczny rozwój. Tak więc i przetwarzanie słuchowe przy sprawnie działających obojgu uszach będzie o wiele bardziej efektywne, niż przy wyłączeniu jednego ucha.

Jeśli kiedykolwiek miałeś kontakt z osobą, u której występuje jednostronny niedosłuch, na pewno wiesz, że pacjenci tacy narzekają najczęściej na problemy z rozumieniem mowy w hałasie czy też w obecności bodźców zakłócających. Dzieje się tak dlatego, że dobre wyłapywanie sygnału znaczącego z tła nieznaczących szumów to kolejny ważny aspekt obuuszności.

Naturalne słyszenie człowieka, to słyszenie w systemie stereo - nie mono. Warto o tym pamiętać chociażby podczas przeprowadzania wywiadu z nowym pacjentem. Każda często powtarzająca się sytuacja deprywacji słuchowej obejmującej nawet jedno ucho może mieć wpływ na nasz rozwój i funkcjonowanie w życiu codziennym.

Na podstawie: Słyszę, nr wrzesień/październik, 5/145/2015.