Metoda integracji sensorycznej jest często stosowana w przypadku opóźnionego rozwoju psychoruchowego oraz opóźnionego rozwoju mowy. Proces nabywania mowy jest zależny od zdolności ruchowych dziecka, napięcia mięśniowego oraz umiejętności motoryki małej, które rozwijają się na bazie prawidłowych procesów sensomotorycznych [1]. Wspieranie rozwoju mowy w terapii SI może przyczynić się do zauważalnej poprawy jakości mowy. Z artykułu dowiesz się: Na czym polega wzajemna zależność pomiędzy jakością rozwoju poszczególnych zmysłów a rozwojem mowy dziecka? Czym są łańcuch neuromięśniowe? Jaki wpływ na rozwój mowy ma wada postawy? Jaki wpływ na skuteczność terapii logopedycznej zaburzenia mowy ma współpraca logopedy z terapeutą integracji sensorycznej?

Na czym polega różnica pomiędzy kompetencją językową a komunikacyjną?

Zespół Dandy’ego-Walkera jako pierwsi opisali neurochirurdzy Walter E. Dandy oraz Arthur E. Walker. Zespół wiąże się z całkowitym lub częściowym zanikiem robaka móżdżku, torbielowatym poszerzeniem komory IV oraz poszerzeniem tylnej jamy czaszki19. Nieprawidłowa budowa anatomiczna tylnego dołu czaszki może powodować zaburzenia krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego, a w konsekwencji rozwijające się wodogłowie obturacyjne, obserwowane w większości przypadków tego zespołu20. O postawieniu diagnozy decydują wyniki badań neuroobrazowych. Współczesna technika diagnostyki prenatalnej pozwala na wykrycie zaburzenia rozwoju już w życiu płodowym. Około 20. tygodnia życia płodu w badaniu USG można zdiagnozować poszerzenie układu komorowego, a później zmiany w budowie tylnej jamy czaszki21. Zespół Dandy’ego-Walkera to rzadka wada wrodzona. Występuje z częstotliwością od 1:25 000 do 1:35 000 porodów22. Według analizy częstotliwości występowania zespołu w aspekcie płci w różnych źródłach wyniki są niespójne. Niektóre badania podają, że prawdopodobieństwo wystąpienia zespołu jest takie samo u mężczyzn i kobiet. Inne badania wskazują na częstsze występowanie tego zespołu u kobiet23.