Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) około 75% dorosłej populacji świata ma wady lub/i choroby wzroku wymagające korekcji okularowej. Rozpowszechnienie wad lub/i chorób wzroku wśród polskich dzieci w wieku 2 do 10 lat szacuje się na około 8,6%. Niestety tylko 43,5% rodziców chociaż raz przeprowadziło kontrolę wzroku swojego dziecka (Wisłocka, Stożek, Kurzak, Pojda-Wilczek 2015).
Z artykułu dowiesz się:
Większość logopedów w praktyce zawodowej spotka się z dylematem dotyczącym sprawności narządu wzroku pacjenta. Czasami jego zachowanie nie będzie budziło wątpliwości – terapeuta bez wahania uzna za stosowne zasugerowanie konsultacji z okulistą. Niekiedy jednak (szczególnie podczas diagnozy) obserwowane specyficzne zachowania postawią logopedę przed zagwozdką – pacjent wie, ale nie umie nazwać, czy może wie, ale nie widzi?
Logopedia jest nauką interdyscyplinarną, co oznacza, że korzysta z wiedzy zaczerpniętej z innych nauk, takich jak np.: językoznawstwo, psychologia, ortodoncja, audiologia, laryngologia, foniatria, neurologia, chirurgia szczękowo-twarzowa, a także integracja sensoryczna.
© Wydawnictwo Wiedza i Praktyka
Czy chcesz otrzymywać powiadomienia o zmianach prawnych, webinariach i promocjach?
Wyrażając zgodę na otrzymywanie powyższych powiadomień, oświadczam iż zapoznałem/am się z Regulaminem usługi i zgadzam się na stosowanie jego postanowień.