terapia miofunkcjonalna

Przedstawione próby diagnostyczne są modyfikacją propozycji badania wg prof. B. Ostapiuk. 

Dobór ćwiczeń poprzedzony powinien być zawsze szczegółową diagnozą potrzeb i możliwości pacjenta. Stosowanie wszystkich ćwiczeń u wszystkich pacjentów nie jest zasadne terapeutycznie.

Ćwiczenia policzków znajdą zastosowanie u pacjentów z obniżonym napięciem mięśniowym, oddychających torem ustnym, z trudnościami w opracowaniu kęsa pokarmowego i innych.

Ćwiczenia mięśni języka angażować powinny zarówno ruchy lateralne języka, jak też ruch dotylny i wertykalny.

U pacjentów z zaburzeniami miofunkcjonalnymi często obserwuje się trudności w zakresie prawidłowego toru odwodzenia żuchwy, zbytnie napięcia mięśni żujących, a u młodszych pacjentów brak izolacji ruchów żuchwy od ruchów języka. 

Ćwiczenia prawidłowej pozycji spoczynkowej języka znajdą zastosowanie u pacjentów przygotowujących się do zabiegu korekty wędzidełka, a także po nim, pacjentów oddychających torem ustnym, z parafunkcjami w obrębie narządu żucia, nieprawidłowym połykaniem i innymi zaburzeniami miofunkcjonalnymi.

Przygotowanie tkanki do zabiegu korekty wędzidełka języka opiera się na masażu tkanek otaczających wędzidełko języka, w tym dna jamy ustnej. Podobny masaż prowadzony będzie również po zabiegu.