głoski

Cel: Utrwalanie wymowy głoski [d] w nagłosie wyrazów.

Cel: Utrwalanie wymowy głoski [d] w nagłosie wyrazów. Doskonalenie pamięci słuchowej.

Cel: Utrwalanie wymowy głoski [d] w pozycji między samogłoskami.

Cel: Utrwalanie wymowy głoski [d] w nagłosie sylab otwartych.

Cel: Utrwalanie wymowy głoski [d] w nagłosie sylab otwartych.

Cel: Wywołanie i utrwalenie wymowy głoski [d] w izolacji.

Cel: Różnicowanie słuchowe głosek [d] – [t] w wyrazach.

Cel: Różnicowanie słuchowe głosek [d] – [t].

Marek Wiśniewski wymienia następujące cechy głoski [d]1:

• dźwięczność – w trakcie artykulacji tej głoski fałdy głosowe zostają wprawione w drgania;
• ustność – podczas realizacji tej głoski następuje zwarcie podniebienno-gardłowe, a więc zostaje zamknięta nosowa droga przepływu powietrza;
• twardość – środkowa część języka nie unosi się ku podniebieniu twardemu;
• zwarto-wybuchowość – powietrze, które wydostaje się z płuc, napotyka na przeszkodę w postaci zwarcia (zetknięcia się dwóch artykulatorów: przodu języka i zębów). „Napływające z płuc powietrze zatrzymuje się przed zaporą, jego ciśnienie wzrasta i w pewnym momencie osiąga wartość krytyczną2”. Następuje gwałtowne przerwanie blokady – wybuch;
• przedniojęzykowo-zębowość – spółgłoska jest artykułowana przez kontakt czubka języka (apeksu) z tylną powierzchnią zębów.