pacjent w śpiączce

Termin śpiączka (łac. coma) staje się jednoznaczny z utratą przytomności. Wiąże się ona z brakiem możliwości reakcji na bodźce zewnętrzne, a także wewnętrzne potrzeby człowieka. Jest swego rodzaju brakiem, zaburzeniem świadomości samego siebie, jak i otoczenia. To, co różni śpiączkę od snu, to fakt, iż nie da się z niej wybudzić. Przyczynami wystąpienia długotrwałego stanu nieprzytomności, który trwa dłużej niż 28 dni od incydentu mózgowego, (RCP 2020) mogą być: urazy, infekcje centralnego układu nerwowego, zaburzenia metaboliczne, niedotlenienia i krytyczny spadek ciśnienia krwi, zatrucia lekami oraz zaburzenia psychiczne (Mirończuk, Kwiatkowska 2013, s. 7).