Głoski [z] i [ʒ] pozostają w cieniu swoich bezdźwięcznych odpowiedników z szeregu zwanego potocznie „syczącym”, czyli [s] oraz [c]. W opracowaniach dotyczących wspomnianych głosek zamieszczane są liczne informacje o sposobach wywoływania [s] i [c], głoski [z] i [ʒ] zaś opisywane są mniej dokładnie, z adnotacją, że ich pojawienie się zazwyczaj następuje samoistnie, po opanowaniu głosek pierwszych w szeregu1. I chociaż faktycznie często tak się zdarza, warto tym dwóm dźwiękom mowy poświęcić nieco więcej uwagi.