Gracze ustawiają na planszy pionki zgodnie z zasadami gry w warcaby. Pionki poruszają się tylko popolach, na których znajdują się obrazki – symbole ćwiczeń. Gracze wykonują ruchy i zbijają pionkiprzeciwnika. Po wykonaniu ruchu każdorazowo wykonują ćwiczenie, które odpowiada obrazkowi,na którym zatrzymał się pionek.

Ćwiczenie policzków:Ćwiczenie warg:Ćwiczenia oddechowe:Ćwiczenia języka:Ćwiczenie fonacji:

Gdy trwają przygotowania do świąt, w domu jest zazwyczaj duże zamieszanie. Mama piecze pachnącą babę wielkanocną (wąchanie – głęboki wdech i wydech nosem). Tata trzepie zakurzony dywan (kląskanie). Ciocia wydmuchuje z całej siły zawartość jajka ze skorupek (silne wydmuchiwanie przez zwężone w dzióbek usta).

Ten wieczór zaczął się zupełnie normalnie. Mały Janek z zachwytem patrzył przez okno na gwiazdy na niebie. Nagle przed jego oczami coś przemknęło (dotykanie językiem do kącików warg). Nie wiedział, co to jest. Pomyślał nawet, że to spadająca gwiazda. Błysk na niebie był jednak coraz wyraźniejszy.

Samogłoska A wybrała się na przejażdżkę rowerem. Jechała po nierównej drodze i podskakiwała na siodełku (a, a, a, a – krótko, staccato). Pojechała aż na drugą stronę miasteczka. Była zmęczona taką długą podróżą, więc westchnęła (aaach na wydechu).

Mała Kasia uwielbia bawić się lalkami. Jej ulubiona laleczka ma na imię Małgosia. Przed położeniem się spać Kasia całuje Małgosię w czółko (wysyłanie całusów) i śpiewa jej kołysankę (la, la, la – śpiewanie z wyraźną pionową pracą języka).

Co tydzień w sobotę rano Marysia robi w swoim domu porządki. Dziś planuje zrobić wielkie pranie. Najpierw zagląda do pokojów. Szuka ubrań porozrzucanych na krzesłach, łóżkach i podłodze. Przejrzała cały dom (sięganie czubkiem języka do ostatnich zębów).

Wiosną do Polski wracają z ciepłych krajów duże, czarno-białe ptaki, z długim czerwonym dziobem i czerwonymi nogami, czyli … (dziecko dopowiada – bociany). Na łąkach i przy jeziorach można usłyszeć charakterystyczny dźwięk stukania dziobem (kle, kle – wielokrotnie, przy szeroko otwartych ustach, ze staranną wymowa l – pionizacja języka).

Jesienią w lesie jest szczególnie pięknie. Liście na drzewach mienią się ciepłymi kolorami:… (dziecko wymienia samodzielnie) Te, które już spadły z drzew, wirują na wietrze (dmuchanie, wdech nosem i wydłużony wydech ustami).

Misie nie przepadają za wakacjami. Mają grube futro i duży, ciężki brzuszek. Gdy jest gorąco, szybko się męczą. Sapią wtedy głośno (sapanie, czubek języka za dolnymi zębami). Misie to leniuszki. Już pod koniec jesieni przygotowują się do zimowego snu.

Pewnego dnia na polanieodbyło się świętowanie. (cmokamy)Gospodynią tego balu,była Milka, krówka z baru. (udajemy krowę, przedłużając wymowę,,uuuuu”)

,,Dzień dobry dziewczynko miła,co byś mi dziś poleciła?” (witamy się),,Może świeże truskaweczki,słodkie, prosto z mej działeczki?” (oblizujemy dolną wargę przy otwartej szeroko buzi)

Muzyk grafik ma zajęty– wciąż testuje instrumenty.Cały tydzień, dnia każdego,dźwięki tworzy dla innego.

Łatek kości szukał wszędzie, (wdychamy i wydychamy powietrze nosem),,Nie mam kości, co to będzie??!”Najpierw pobiegł do strumyka,,Pod tą taflą wszystko znika!!! (wysuwamy język na brodę i chowamy do środka trzykrotnie)I choć przezroczysta woda,kostki nie ma. Wielka szkoda!!!”

Pewien bardzo mały kotek (pokazujemy rączkami jak mały jest kotek) lubił turlać z wełny motek. Turlał w prawo (wypychamy językiem prawy policzek), turlał w lewo (wypychamy językiem lewy policzek), turlał z górki (wysuwamy język na brodę) oraz w drzewo.

Wilk Walduś po przebudzeniu poczuł, że jego brzuszek jest pusty (mówimy ,,ooooo”) i głośno w nim burczy (mówimy ,,bur”, ,,bur”). Przeciągnął się mocno (sięgamy językiem do nosa) i wyruszył do lasu w poszukiwaniu jedzonka.

Nastał długo oczekiwany przez Patrysię dzień – jej szóste urodziny. Dziewczynka obudziła się z wielką energią i uśmiechem (rozciągamy się i uśmiechamy szeroko). Wieczorem miała problem z zaśnięciem, ponieważ nie mogła doczekać się otrzymania prezentów (otwieramy szeroko buzię i próbujemy ziewać ,,,AAAA”).

W sobotę po pysznym śniadaniu (oblizujemy usta) mama Martynki postanowiła zabrać dziewczynkę na plac zabaw (krzyczymy ,,hurrra”). Podczas posiłku dziewczynka często ziewała (otwieramy szeroko buzię i przeciągamy się), ale po takiej radosnej informacji rozbudziła się i zaczęła skakać z radości po kanapie (sięgamy językiem do nosa i na brodę trzykrotnie) i dała mamie buziaka (wysyłamy buziaka dla mamy).

Jaś nie poszedł do przedszkola. Zaraz po przebudzeniu nie miał w ogóle siły (dotykamy dłońmi do stóp). Często kichał (wołamy „a psik”), bolała go główka (wołamy „ałałał”, trzymamy się za głowę i ruszamy nią na boki).

Nadeszła długo oczekiwana wiosna (liczymy języczkiem górne ząbki). Mała ogrodniczka Ania postanowiła posprzątać w swoim ogródku. Myślicie, że to dobry pomysł (pokazujemy uniesiony kciuk)? Najpierw rozejrzała się po swoim sadzie (przesuwamy językiem po podniebieniu górnym, wewnętrznych ścianach policzków, dnie jamy ustnej).

„Gadzie! Gadzinko! Coś się dzieje za skalistym wzgórzem!” – dość niewyraźnie powrzaskiwał nadlatujący pterodaktyl, trzymający w pysku jeszcze nie do końca zjedzoną rybę (trzymaj wargami łyżeczkę przez ustalony czas).

Jeden dwa, jeden dwa. Gdzie jest moja skarpeta? Trzy i cztery, trzy i cztery. Czy ją zjadły renifery?

„Dzieło sztuki!” – powiedziała do siebie rozdymka, która właśnie podziwiała migoczące wszystkimi barwami tęczy koralowce (wciągnij policzki do środka buzi). Niespodziewanie, gdzieś w oddali, rozległ się złowieszczy dźwięk. Rozdymka zaczęła się czujnie rozglądać, kręcąc na wszystkie strony raz prawym, raz lewym okiem (wypełnij powietrzem najpierw prawy, a później lewy policzek).

Kiedy w naszych domach gasną światła, w Krainie Wiecznej Ciekawości, w małym, ale bardzojasnym laboratorium, pracuje Czarodziejka Matylda. Tworzy ona eliksiry, które zamieniają gąsienice w motyle, pozwalają rosnąć kwiatom, sprawiają, że po deszczu wychodzi tęcza. Dzisiaj Czarownica była bardzo podekscytowana. Pracowała nad czymś tak bardzo ważnym, że na samą tylko myśl o tym trzęsły jej się ręce.

Na dębie, w czarnym lesie, mieszka ptak – kowalik, Na łepku zawiązany czarny nosi szalik. Dzięki temu zabiegowi u dzięciołów respekt ma, Styl pirata, rozbójnika – to celowa jego gra.

„Witam wszystkie planety Układu Słonecznego na dziesiątym, jubileuszowym konkursie samogłoskowym.” – powiedziało Słońce do uczestników zawodów – „Zasady są proste, każda planeta musi wymówić kilka samogłosek w jak najbardziej atrakcyjny sposób. Ta, która zrobi tonajlepiej, wygrywa. Zaczynamy od planety położonej najbliżej mnie. Czas start!”

Gdzieś w otchłaniach wód błękitnych mieszka bardzo dziwna postać, która woli pływać sama niż z innymi wspólnie pląsać. Któż to taki? Jesteś ciekaw? Toż to wielce zatrwożony Sum Antoni, co od roku uporczywie szuka żony.

Był piękny, słoneczny poranek, a zielone źdźbła trawy tańczyły na wietrze (wypychaj naprzemiennie czubkiem języka raz prawy, raz lewy policzek). Żaneta, wdychając zapachy otaczających ją wiosennych kwiatów, zastanawiała się, jak rozpocząć tak pięknie zapowiadający się dzień. Znienacka rozmyślania te przerwała ogromna niebieska kropla rosy, która spadła wprost na jej nos (dotknij czubkiem języka do podniebienia).

„Co to będzie?” – zapytał zrozpaczony mrówkojad (zrób smutną minę). „Wszystkobędziedobrze.”–spokojnymgłosemodpowiedziałdoktortygrys(zrób uśmiechniętą minę, pokaż wszystkie zęby).

Pięć pączuszków w kącie stało, lukier z siebie zlizywało: pierwszy kwaśny – cytrynowy, drugi słodki – truskawkowy, trzeci słony – karmelowy, czwarty gorzki – aroniowy.

We środę mama zrobiła pranie (oblizywanie warg dookoła czubkiem języka). Gdy już wszystko wyschło (nabranie powietrza w policzki i powolne wypuszczanie go), zawołała Michała, żeby zabrał swoje wyprane ubrania i ułożył je wszystkie w szafie.

Ostatni dzień każdego roku jest wyjątkowy, bo właśnie wtedy żegnamy Stary Rok i o północy witamy nowy rok!

Czy wiecie, kto to jest krawcowa? Krawcowa to jest pani, która potrafi uszyć wszystko na swojej maszynie. Może uszyć i bluzkę (o­o­o­o), i spodnie (e­e­e­e), i płaszczyk (u­u­u­u), a nawet torbę na zakupy (a­a­a­a), albo poszewkę na kołdrę i poduszkę (y­y­y­y).

Nadszedł świt. Wioska leśnych krasnoludków powoli zaczęła się budzić z nocnego snu. Słyszycie? Właśnie zadzwonił budzik (szybkie wykonanie ruchu języka na boki między kącikami ust). Krasnoludki raźno wstają ze swoich łóżek, biorą kilka wdechów (dwukrotne nabieranie powietrza nosem – wdech, wydech ustami), a następnie przeciągają się (uniesienie rąk do góry połączone z fonacją YYY).

Było niedzielne popołudnie. Ala i Jaś bawili się wspólnie w pokoju. Jaś bawił się samochodem (brrm – brrrm), a Ala kołysała swoją lalkę do snu (ruszanie rękami jak do kołysania lalki w połączeniu z fonacją aaaa­aaa). W pewnym momencie dzieci usłyszały, że z kuchni woła je do siebie mama. Ala i Jaś szybko do niej pobiegli (tup­tup­tup­tup).

Dzisiaj wybieramy się z wizytą do pani Kasi, która jest ogrodniczką. Pani Kasia ma swój ogródwarzywno-owocowy, w którym hoduje różne owoce i warzywa. Skończyło się lato i teraz nadszedł czas, żeby zebrać plony, czyli to, co urosło w ogrodzie.

Wstawał ciepły, letni poranek. Słonko jeszcze się dobrze nie obudziło, więc leniwie połaskota-ło swoimi promieniami wszystkie rośliny na polanie w lesie (poruszanie językiem od kącika do kącika ust).

„Dzieciaki, jaką zupę dzisiaj ugotujemy?” – zapytał tata Olę, Tomka i Leona. „Rosół!”, „Pomidorową!”, „Ogórkową!”

Do Wiosny, która spała na łące przykryta ciepłym kocem z mchu, podeszła Zima (chuchanie na dłonie). Lekko dotknęła ramienia śpiącej pory roku i wyszeptała: „Dzień dobry, Wiosno!

Słonko w piątek rankiem wstało: (yyyy – przeciąganie się)„Do zoo chętnie bym zajrzało.” (iiii – uśmiech)Idzie słonko ścieżką wąską, (wysuwanie wąskiego języka)

Wycieczki po lesie zawsze są ekscytujące, bo można tu spotkać ciekawe zwierzęta i owady.Na takie wyprawy biorę prowiant: smaczną kanapkę (żujemy), lizaka (liżemy) i soczek jabłkowy ze słomką (pijemy). Lubię pikniki nad strumykiem.

Lato to moja ulubiona pora roku. W słoneczną pogodę mogę długo biegać po podwórku (kląskamy). Latem są wakacje, a zatem nie muszę chodzić do szkoły. Mam wiele wolnego czasu, który spędzam w przyjemny sposób, między innymi na wycieczkach do różnych ciekawych miejsc (kierujemy język na podniebienie, dotykamy zębów i policzków).

Fafik i Edzio to najlepsi psi przyjaciele (auuu). Uwielbiają psocić. Gdy rano wstają z posłania, już mają pomysły na nowe psikusy (przeciągamy się i ziewamy).

Na strychu można spotkać myszy (pi, pi, pi). U dziadka Witolda jest ich mnóstwo, ale wcale sięich nie boję. Kotek Mruczek (miau, mruczymy mrrr, mrrr) często wyleguje się na posłaniu i obserwuje, czy czasami jakaś myszka nie pojawi się na horyzoncie.

Patrycja ma sześć lat i uwielbia sobotnie poranki. Gdy tylko mama budzi ją rano czułym pocałunkiem w czoło (cmokamy), przeciąga się (przeciągamy się), ziewa (ziewamy), szybko wyskakuje z łóżka i wybiega przed dom (biegniemy w miejscu).

Cześć! Jestem Franek i uwielbiam przygody. Ba, kto ich nie lubi. Opowiem Wam o tym, co mnieostatnio spotkało. Słuchajcie uważnie. Wczoraj jechałem na ogromnym słoniu (tuuu, tuuu, tuuu), aż tu nagle pojawił się tygrys (ryczymy jak tygrys), który stanął na przednich łapach i wykonał obrót (kręcimy językiem koła w buzi).

Michał uwielbia spędzać czas na świeżym powietrzu. Może robić wtedy wiele rzeczy: … (pytamydzieci, co można robić). Przed blokiem ma duże podwórko, na którym są plac zabaw, siłownia i boisko. Codziennie po lekcjach spotyka się z kolegami, z którymi gra w piłkę nożną (dotykamy językiem podniebienia i policzków, język udaje skaczącą w buzi piłkę).

Każdy lubi lato, bo latem są ... (dzieci kończą zdanie słowem „wakacje”). Mnie szczególnie cieszą wycieczki (dzieci wymieniają, gdzie lubią najbardziej wyjeżdżać). Najbardziej lubię jeździć w góry i wspinać się na wysokie szczyty (kierujemy język na wałek dziąsłowy).

Marysiamaw pokojudużozabawek:…(dzieci mogą wymienić przykładowe nazwy zabawek). Jej ulubioną zabawką jest Lew Ryczek (ryczymy jak lew), który zawsze siedzi niedaleko dziewczynki.

Wakacyjny, specjalny numer czasopisma Strefa logopedy zawiera zbiór pięćdziesięciu bajek, czytanek i wierszy z ćwiczeniami sfery oralnej, których forma jest dostosowana do odbiorców w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Bajki logopedyczne to doskonałe wsparcie terapii oraz ciekawa pomoc dydaktyczna, warta wykorzystania w trakcie działań proflaktycznych, np. logopedycznych zajęć grupowych.