rodzice

Terapia logopedyczna to proces, na którego końcowy sukces składa się wiele czynników. Zadowalające efekty oddziaływań logopedycznych zależą w przeważającej mierze od wiedzy i umiejętności logopedy. Niezwykle istotne są także częstotliwość spotkań, rodzaj i zakres zaburzenia pacjenta oraz zaangażowanie w terapię opiekunów dziecka. Postawy rodzica wobec terapii logopedycznej bywają różne – od biernej i wycofanej, nie wykazującej szczególnego zainteresowania, po wręcz nadmiernie zaangażowaną, a nawet wymuszającą na dziecku niemal natychmiastowe efekty. Niezależnie od tego, czy logopeda akceptuje nastawienie rodziców, czy też uważa je za trudne, nie powinien go oceniać. Często za nadgorliwością lub niechęcią do współpracy stoi strach rodzica przed popełnieniem błędu, świadomość własnych ograniczeń albo niewiedza na temat skutecznych form pomocy dziecku.

Z artykułu dowiesz się:

• Jak skutecznie uświadomić rodzicowi jego rolę w terapii logopedycznej?
• Na czym powinna polegać współpraca z rodzicami dziecka będącego w terapii logopedycznej?
• Jakie postępowanie logopedy skutecznie motywuje rodzica do pracy z dzieckiem w domu?
• Czy warto dawać dziecku prace domowe z logopedii?
• W jaki sposób można zaangażować rodzica do wsparcia terapii logopedycznej, jeśli odbywa się ona w przedszkolu?

Obserwuję od kilku lat  w moim środowisku zawodowym  coraz częstsze używanie terminu „roszczeniowi rodzice”. Sformułowanie to ma zdecydowanie pejoratywny charakter. Używa się go na określenie trudnej relacji lub rozmowy z rodzicami mającymi, zdaniem logopedy, nieuzasadnione lub nadmierne oczekiwania. Zwykle taka rozmowa ma burzliwy przebieg i kończy się   wysokim poziomem stresu po obydwu stronach. Cechą charakterystyczną takiej  rozmowy jest język żądań i oczekiwań rodziców.