dwulatki w przedszkolu

Dzieci nabywają mowę w interakcji – kiedy doświadczają, porównują, poznają – w kontakcie z drugim człowiekiem. Terapia dwulatka powinna być przede wszystkim skupiona wokół zabawy. W pracy z dwulatkiem trzeba wykazywać się dużą kreatywnością, elastycznością i ogromną uwagą. Każda zabawa powinna mieć swój cel. Warto proponować dziecku aktywności w różnych miejscach, na dywanie, na spacerze czy w piaskownicy (takie możliwości otwiera praca logopedy w żłobku lub przedszkolu), i kreować sytuacje motywujące do mówienia i komunikacji.

Komunikowanie interpersonalne11 wymaga nie tylko kompetencji językowej, czyli znajomości systemu języka, zasad i reguł, ale także kompetencji komunikacyjnej, która jest konieczna do odczytywania intencji, interpretowania gestów, mimiki, tonu głosu.

W gabinecie pojawiają się rodzice z 24-miesięcznym Jasiem. Są zaniepokojeni, ponieważ Jaś nie mówi.  Zasób czynnego słownika Jasia, który udaje nam się spisać wraz z rodzicami, to dokładnie 24 wyrazy.  Chłopiec używa ich adekwatnie do kontekstu. Są to głównie wyrażenia dźwiękonaśladowcze, duplikacje sylab („mama”, „tata”), pojawia się sylaba „da” w znaczeniu „daj” oraz jedno słowo zbudowane z dwóch  różnych sylab – „buła” w znaczeniu „piłka”.  Kompetencja komunikacyjna jest bardzo dobra. Chłopiec reaguje na imię, pokazuje palcem, tworzy wspólne pole uwagi i relację naprzemienną, używa gestów w komunikacji. Wywiad chłopca jest obciążony:  obecność zielonych wód płodowych, 8 punktów w skali Apgar (po jednym punkcie mniej za kolor skóry  i oddech). Dziecko miało badany słuch – wynik nie wykazał nieprawidłowości. W trakcie spotkania Jaś powtarzał  po diagnoście w zabawie sylaby, których wcześniej w jego słowniku nie było, „tu tu”, „pi pi”, a także  „op”. Z relacji rodziców wynikało, że chłopiec w ostatnim czasie zaczął wydawać z siebie więcej dźwięków.  Czy Jaś ma mowę zaburzoną, czy opóźnioną?  Od wstępnej diagnozy zależy dalsze postępowanie terapeutyczne.