badanie wzroku

Większość logopedów w praktyce zawodowej spotka się z dylematem dotyczącym sprawności narządu wzroku pacjenta. Czasami jego zachowanie nie będzie budziło wątpliwości – terapeuta bez wahania uzna za stosowne zasugerowanie konsultacji z okulistą. Niekiedy jednak (szczególnie podczas diagnozy) obserwowane specyficzne zachowania postawią logopedę przed zagwozdką – pacjent wie, ale nie umie nazwać, czy może wie, ale nie widzi?

Z artykułu dowiesz się:

• W jakich sytuacjach logopeda może zaobserwować trudności wzrokowe swoich pacjentów podczas zajęć logopedycznych?
• O jakie zachowania dziecka warto zapytać w razie podejrzenia pogorszenia widzenia pacjenta?
• Jakie zachowania pacjenta mogą wskazywać na konieczność odbycia przez niego konsultacji okulistycznej?
• Na czym powinna polegać współpraca logopedy z okulistą?
• Czy każdy okulista jest specjalistą w leczeniu dzieci?
• Jakie schorzenia okulistyczne wymagają zachowania szczególnej ostrożności w trakcie terapii logopedycznej?

Percepcja wzrokowa jest procesem złożonym. Polega na rozpoznawaniu i rozróżnianiu bodźców wzrokowych pochodzących z otoczenia i na ich interpretowaniu oraz analizie na podstawie wcześniejszego doświadczenia życiowego. Aż 80% informacji o otaczającym świecie odbieramy dzięki prawidłowemu funkcjonowaniu układu wzrokowego.